Vrij weekend

Oké, weer ff schakelen. Van weekend (waar je toch hoort uit te rusten) naar ‘werk’week (waar je door je weekend weer met volle energie vooruit kunt). Gaat toch even anders in dit puberhuis.

Zaterdag zit altijd van voor tot achter vol met hockeyfruitdienst, hockeyrijdienst, hockey – ik moet je shirt nog brengen, want die was nog nat van de was – dienst. En wanneer de club van je rijdienst in Lisse ligt, dan werkt een bloemencorso ook niet mee.

Eenmaal de avond gehaald, gaat er iets mis met de gezonde nachtrust. Meerdere malen word ik wakker door de gasten van de middelste. Die een heerlijk eigen plekje in de tuin hebben, maar daar helaas niet naar de WC kunnen. Dus keukendeur open – kwebbel, kwebbel (want is toch echt gezelliger samen plassen) – deurtje weer dicht. En tja, je bent puber of niet, toch. Dus dat volumeknopje van je stem is even niet te vinden. Zelfs niet midden in de nacht.

Gevolg; zondag groggy je bed uit voor dag 2.

Kind 1 – Zou je niet eens aan je huiswerk? Je hebt toch 2 proefwerken en 1 so van de week? Nee-hee, het is echt handiger om eerst te werken en dan pas te fortniten! Kom nou! Papa of ik kunnen je nu nog helpen…..

Kind 2 – Hoe gaat het met je boeken? Heb je ze allemaal al uit? Tuurlijk kijk ik vanavond met je mee. Ja, we hebben de DVD, alleen volgens mij zonder ondertitels. Ja, we hebben nog wel ergens een schildersdoek, hoezo dan? Oh, je moet een gedicht verbeelden. Wat een gave opdracht. Oh, voor maandag al, da’s best krap……

Kind 3 – Appt vanuit het tuinhuis (staat één meter naast ons huis): wanneer gaan jullie weg
Nou nu, maar dat gaan we jou even niet aan je neus hangen, je komt er maar lekker uit om dat zelf te ontdekken….

Als we terugkomen van onze wandeling (ja echt, dat doen we als een gezapig stel best vaak op deze fijne ‘vrije’ zondagen; even letterlijk op adem komen) zijn kind 1 en kind 3 gevlogen. Kind 1 is snel gevonden en is met wat tactisch gemanoeuvreer van mijn kant wel voor dertig minuten aan het werk te krijgen. Kind 3 blijft de rest van de dag spoorloos totdat we tot twee keer toe een belletje krijgen van onze buuv vanaf de hockeyclub; ‘uh, jullie zoon ligt hier op het balkon te slapen denken we…. moeten we iets doen?’

Eenmaal thuis crashed kind 3 op de bank en is met geen tien paarden meer wakker te krijgen. Het tuinhuis in totale verschrikking achterlatend. Net als ik.