Wouw, ben nog even aan het bijkomen. Met het hele gezin naar Lazarus. Ik vond het in één woord geweldig. De jongste iets minder (‘Mam, het speelde zich alleen maar af in één kamer. Zelfs het café was in díe kamer!’). En er werd verschillend gedacht over het acteerwerk, de zangkwaliteiten, de betekenis van de verschillende personages en de verhaallijn.
Ooit heb ik geleerd van mijn docente Interventiekunde dat je het dan goed hebt gedaan. Niet als je alleen maar tienen en complimenten krijgt. Of als iedereen je een één scoort. Maar juist als er spreiding zit in de waardering. Want dan heb je mensen aan het denken gezet en ontstaat er beweging. Dat is dus prima gelukt cast en crew van Lazarus.
Bedankt voor deze prachtige avond en voor de ‘food for thought’. Want ik ben er nog lang niet uit. Wat voor mij de boodschap is en waar elk personage voor staat. Eén ding weet ik wel zeker; de songteksten van Bowie lijken altijd al voorbestemd te zijn geweest voor dit stuk.
Op de foto David Bowie tijdens de Glass Spider Tour van 1987 in Rotterdam gemaakt door Bernard Rübsamen. Te zien op de vierde etage van de Nieuwe Delamar Theater.
Marieke Haaker Coaching en Consultancy 